Silver Birches, acryl op mdf, 80x52 cm
Appèl Galeries nodigt u uit voor de expositie op de ruime eerste etage van het Werkwarenhuis in ’s-Hertogenbosch. Zeven galeries uit het zuiden presenteren daar een selectie van het aanbod aan beeldende kunst in het zuiden van het land.
Mijn werk is te bezichtigen bij Jan van Hoof Galerie
Toegang gratis
Appèl Galeries in het Werkwarenhuis
26 mei t/m 12 juni 2022
Adres:
Tramkade 22-24 5211 VB ‘s-Hertogenbosch
Openingstijden:
woensdag t/m zondag van 12.00 uur t/m 18.00 uur,
1e en 2e pinksterdag
Bereikbaarheid:
10 minuten lopen vanaf station.
Volop betaalde parkeergelegenheid in de buurt.
Tentoonstelling bevind zich op de 1e etage, er is helaas geen lift.
Galerie Franzis Engels : Upcoming Into the wide blue yonder 19.03.2022 – 07.05.2022 Pim Palsgraaf en Rob Regeer
Pim Palsgraaf maakt niet alleen jaarlijks een ontdekkingstocht naar verlaten fabrieksterreinen, maar creëert van het rondslingerende materiaal dat hij daar vindt, bouwsels en collages in zijn atelier in Rotterdam. In het werk zie je als het ware de uitgestrekte, wat desolate fabrieken waar het materiaal vandaan komt en wordt je uitgenodigd om het avontuur van de kunstenaar mee te beleven.
Van Rob Regeer hebben we een selectie schilderijen van mysterieuze bossen doorschoten met lichtflitsen, waar gefilterd licht in rijke schakeringen doorheen valt. De raadselachtige sfeer van de bossen, die zich lijken uit te strekken tot in het oneindige, nodigen uit tot een fantastische ontdekkingstocht in het spel van licht en schaduw.
Achter de visuele ontdekkingstochten waarvoor de kunstenaars ons uitnodigen gaat bij beiden een persoonlijke ontdekkingstocht schuil. Geen techniek laten ze ongebruikt om diepte en zeggingskracht te creëren. Bij Rob Regeer zien we dat er in het werk is geboord, de verf wordt laag over laag aangebracht, wordt weer weggekrabt en geschuurd, lagen verdwijnen en zijn alleen nog als relief te zien, op andere plekken worden lagen juist weer zichtbaar gemaakt.
Pim Palsgraaf scheurt, knipt, snijdt, hakt, zaagt in zijn materiaal. Stukken worden aan elkaar gelijmd, getimmerd en geschroefd. Waar nodig wordt de huid bewerkt door er iets op te lijmen of een verfaccent op te zetten. De afgewogen composities die op deze manier ontstaan suggereren een weergaloze diepte. Niet alleen bij zijn drie-dimensionale bouwsels, maar ook bij zijn platte collages.
PAN Amsterdam 14-21 november 2021
Mijn werk is te bezichtigen bij Jan van Hoof Galerie
into the woods, acryl op mdf, 50x50cm (2x)
8 t/m 12 september KunstRAI ? Art Amsterdam. Nieuw werk van mijn hand bij Jan van Hoof Galerie
Een stuk over mijn werk door Maarten Moll. 26 januari 2021 in Het Parool
voor kluizenaars is dit geen vreemde tijddoor maarten moll
voor kluizenaars lijkt het niet echt een vreemde tijd.
voor kluizenaar rob regeer is het een parttime vreemde tijd. hij mist de sociale contacten, het museum¬bezoek, de gang naar de bioscoop, de concerten, de wandelvakanties in de bergen. dat gewone, nu vervreemde leven, laat hij achter zich als hij in de ruimte is die hij huurt in een oud amsterdams schoolgebouw vlak bij park frankendael.
zijn atelier.
regeer is kunstenaar (naast een baan in de zorg). ik heb thuis twee schilderijen van hem hangen: landschap (2011) en landschap (2015).
ik was bij de parttime heremiet op bezoek in zijn ¬atelier. overal in bubbeltjesplastic verpakte werken en met schilderijen behangen wanden. op de grond een plaat met kleine huisjes.
drukker dan gewoonlijk, productiever dan ooit.
maar de beperkte bewegingsvrijheid, zeg maar de ¬buitenwereld, dringt toch door in zijn cocon.
in zijn verlangen naar het onbegrensde trok hij zich terug op zijn geliefde berg: de 2334 meter hoge kellerjoch in de oostenrijkse alpen.
alleen haalde hij in dat hunkeren de berg naar amsterdam, sleepte hem zijn atelier in. hij ging, ¬noodgedwongen, imaginair op reis, zoals hij het noemt.
hij had ooit de kellerjochse berghut waar hij bivakkeerde gefotografeerd. aan de hand van die foto, en zijn herinneringen, begon hij te schilderen.
“door de hut te schilderen was ik er,” zei hij.
het resulteerde in een schitterende wand met 24 ¬kleine schilderijen. “steeds dezelfde compositie, zoals je ziet, de hut in silhouet. alleen in wisselende weersomstandigheden.”
kellerjoch, 24 hours, heet het project. een 24-luik van schilderijen van 30×40 centimeter.
een bedwelmend aanzicht, als je er zo voor staat. (ga bij hem op atelierbezoek!)
maar schilderen was niet genoeg. regeer bouwde de hut ook na, in het klein, van hout. “door de hut na te bouwen, kon ik de plek ook aanraken. dat fysieke had ik nodig.”
het atelier werd ook de berghut.
een obsessieve, dubbele vorm van escapisme?
“hmmm,” zei de superkluizenaar.
na het 24-luik droomde hij verder, over andere plekken waar je je terug kunt trekken ter bezinning op de huidige wereld. werelden van verlangen. het werden landschappen met huizen. vaak ver weg, de huizen ¬verstopt in het bos.
het is verleidelijk te zeggen dat hij, als de ultieme kunstenaar, verdwijnt in zijn eigen werk, dat hij zich voorgoed terugtrekt in zijn berghut.
maar zo poëtisch is het kunstenaarschap nu ook weer niet.
aan het einde van de dag schudt hij de kluizenaarshuid van zich af.
“ik ga straks gewoon weer naar buiten, hoor,” zegt parttime mens rob regeer. “lekker een stuk hardlopen.”
en dan blijft de berghut binnen. maar hij kan er altijd naar terug.
een aanlokkelijke gedachte.
bron: het parool (maarten moll)